Cesarz

Рышард Капущинский (1932–2007) — крупнейший польский репортер и писатель. Он объездил весь мир, был свидетелем нескольких десятков войн, переворотов и революций. Перед читателем портрет Геродота — первого великого репортера древности, написанный пером одного из крупнейших репортеров современности. Фоном для истории войн древних греков и персов Капущинский делает события политической истории XX века и свой собственный путь как журналиста и писателя.

Part diary and part reportage, is a remarkable chronicle of war in the late twentieth century. Between 1958 and 1980, working primarily for the Polish Press Agency, Kapuscinski covered twenty-seven revolutions and coups in Africa, Latin America, and the Middle East. Here, with characteristic cogency and emotional immediacy, he recounts the stories behind his official press dispatches — searing firsthand accounts of the frightening, grotesque, and comically absurd aspects of life during war. is a singular work of journalism.

In 1975, Angola was tumbling into pandemonium; everyone who could was packing crates, desperate to abandon the beleaguered colony. With his trademark bravura, Ryszard Kapuscinski went the other way, begging his was from Lisbon and comfort to Luanda — once famed as Africa's Rio de Janeiro — and chaos.

Angola, a slave colony later given over to mining and plantations, was a promised land for generations of poor Portuguese. It had belonged to Portugal since before there were English-speakers in North America. After the collapse of the fascist dictatorship in Portugal in 1974, Angola was brusquely cut loose, spurring the catastrophe of a still-ongoing civil war. Kapuscinski plunged right into the middle of the drama, driving past thousands of haphazardly placed check-points, where using the wrong shibboleth was a matter of life and death; recording his imporessions of the young soldiers — from Cuba, Angola, South Africa, Portugal — fighting a nebulous war with global repercussions; and examining the peculiar brutality of a country surprised and divided by its newfound freedom.

In 1957, Ryszard Kapuscinski arrived in Africa to witness the beginning of the end of colonial rule as the first African correspondent of Poland's state newspaper. From the early days of independence in Ghana to the ongoing ethnic genocide in Rwanda, Kapuscinski has crisscrossed vast distances pursuing the swift, and often violent, events that followed liberation. Kapuscinski hitchhikes with caravans, wanders the Sahara with nomads, and lives in the poverty-stricken slums of Nigeria. He wrestles a king cobra to the death and suffers through a bout of malaria. What emerges is an extraordinary depiction of Africa-not as a group of nations or geographic locations-but as a vibrant and frequently joyous montage of peoples, cultures, and encounters. Kapuscinski's trenchant observations, wry analysis and overwhelming humanity paint a remarkable portrait of the continent and its people. His unorthodox approach and profound respect for the people he meets challenge conventional understandings of the modern problems faced by Africa at the dawn of the twenty-first century.

Сорок лет проработав журналистом в разных странах Африки, Рышард Капущинский был свидетелем двадцати восьми революций на разных концах Чёрного Континента и за его пределами. «Император» – его рассказ о падении империи Хебру Селассие I, «Шахиншах» – исследование механизма крушения режима шаха Реза Пехлеви.

Akcja reportaży składających się na Busz po polsku rozgrywa się w latach 50 i 60., na prowincji, w Olecku, w Puszczy Białowieskiej, nad Narwią, w okolicach Brodnicy, pod Mławą, we wsi Grunwald, w Pratkach koło Ełku, krótko mówiąc – gdzie diabeł mówi dobranoc.

Kapuściński znajduje w polskiej rzeczywistości bohaterów, którzy robią wrażenie. Bohaterami są: dwie Niemki uciekające z domu starców w Szczytnie, flisak, stróż nocny, małorolny chłop klepiący biedę, robotnicy sezonowi, wyrzuceni ze studiów, którzy nie chcą wracać z Warszawy do swoich rodzinnych miasteczek i wsi, ludzie bez stałego adresu. Ale także inżynier, nauczyciel historii, student SGPiS nazwiskiem Piątkowski, który jest rekordzistą świata w rzucie dyskiem, młodzi mężczyźni odbywający służbę wojskową.

Historia każdego bohatera jest na swój sposób niezwykle ciekawa. Problemy, jakie trawią polskie społeczeństwo zostają tutaj ukazane bez żadnego cięcia, bez cenzury. Takich problemów nie poruszała ówczesna prasa. Wszystko to opisane jak zwykle doskonale. Literatura podróży doskonała.

Wznowienie legendarnej książki Ryszarda Kapuścińskiego (1932-2007) z 1975 roku. "Chrystus z karabinem na ramieniu" zaraz po wydaniu został okrzyknięty przez magazyn "Nowe Książki" tytułem książki roku. To zbiór reportaży z Bliskiego Wschodu, Afryki i Ameryki Łacińskiej. Bohaterami reportaży są Palestyńczycy, Syryjczycy, Libańczycy, Jordańczycy i Żydzi, partyzanci Mozambiku i Salwadoru, zamieszkujący jedną wyspę obywatele dwu państw Dominikany oraz Haiti, zmieniające się jak rękawiczki rządy Boliwii, porwany przez terrorystów ambasador RFN w Gwatemali Karl von Spreti, wreszcie prezydent Salvadore Allende i rewolucjonista Che Guevara, którego "Dziennik z Boliwii" Kapuściński opublikował w swoim tłumaczeniu w roku 1969.

Bywały okresy, kiedy wyprawy w przeszłość pociągały mnie bardziej niż moje aktualne podróże korespondenta i reportera. Działo się to w chwilach zmęczenia teraźniejszością. Wszystko w niej się powtarzało: polityka – przewrotne, nieczyste gry i kłamstwa, życie szarego człowieka – bieda i beznadziej, podział świata na Wschód i Zachód – ciągle ten sam. A podobnie jak kiedyś pragnąłem przekroczyć granicę w przestrzeni, teraz tak fascynowąło mnie przekraczanie granicy w czasie.

Kolejna książka Ryszarda Kapuścińskiego przekraczająca tradycyjne gatunki reportażu. Heban to złożona z wielu wątków fascynująca, nowoczesna powieść-relacja z 'ekspedycji' w głąb Czarnego Kontynentu, ukazująca Afrykę u progu XXI wieku, Afrykę rozdzieraną wojnami, głodem, epidemiami, korupcją… Znakomite pióro, bogata warstwa faktograficzna, przenikliwa analiza przemian ekonomicznych, cywilizacyjnych, kulturowych i głęboka, osobista refleksja nad kondycją ludzką tworzą niepowtarzalny klimat pisarstwa Kapuścińskiego