Ночь, которая умирает (сборник)

На 1-й стр. обложки: рисунок В. КОВЕНАЦКОГО к рассказу К. Фиалковского «Нулевое решение».

На 2-й стр. обложки: рисунок Г. КОВАНОВА. «Острова Курильские» к очерку А. Пушкаря «Встречь солнца».

На 4-й стр. обложки: советский лайнер «Антей». Фото Т. МАГДЫ.

На 1-й стр. обложки — рисунок Н. ГРИШИНА к рассказу С. Жемайтиса «Остров забытых роботов».

На 2-й стр. обложки — рисунок П. ПАВЛИНОВА к повести М. Афремовой «Болота осушающий».

На 3-й стр. обложки — рисунок Г. ФИЛИППОВСКОГО к рассказу Редьярда Киплинга «Умный Апис».

Niniejsze słowa dotyczą zbioru opowiadań fantastycznych z lat 70. ubiegłego wieku, których lekturę, z całą stanowczością i determinacją — można polecić każdemu miłośnikowi fantastyki i cokolwiek niebanalnych rozważań na temat konstrukcji wielkiego wszechświata.

Jak już wspomniałem, książka ta została wydana w czasach dość zamierzchłych, bo w roku 1973 — co może działać deprymująco na czytelników lubujących się w dość poczytnych, aczkolwiek pisanych nieco na siłę powieściach — a tych, jak wiadomo, pełno dziś na półkach księgarni. Niemniej publikacja o dość tajemniczym, intrygującym tytule „Ludzie i gwiazdy” wydaje się pozycją godną uwagi każdego miłośnika fantastyki (bez względu na przedział wiekowy).

Cóż w takim razie jest ciekawego w tej dość opasłej i bogatej w treść merytoryczną książce? Co sprawia, że odpowiedź na pytanie dotyczące wartości książki — bez trudu nasunie się czytelnikowi już po lekturze kilku utworów w niej zawartych? Otóż zbiór opowiadań „Ludzie i gwiazdy”, mimo iż wydany w czasach wszechobecnej cenzury i inwigilacji, wziętej niemal z powieści „Nova Express” W.S. Burroughsa, niewiele tylko straciwszy na świeżości przekazu, nadal zaskakuje siłą wyobraźni autorów, wielotorowością, wieloaspektowością nurtu fantastyki i wieloma innymi cechami, których na próżno szukać u niektórych twórców.

Pēdējos gados atklātībā parādījušies zinātniski fantas­tisko stāstu krājumi «Lidojums uz Zemi» un «Ciemos Fan­tāzijas Zemē». Tie izpelnījušies lasītāju atzinību, un, lūk, sēriju «Fantastikas pasaulē» papildina jauns krājums — «Dēmonu dzīres». Tas atšķiras no saviem vecākajiem brā­ļiem ne tāpēc vien, ka vēl plašāk pārstāv cittautu auto­rus — gan angļus un amerikāņus, gan poļus un itāļus. Galvenā atšķirība — stāstu autori ir zinātnieki, kuriem literatūra nav pamatnodarbošanās. Taču, kā liecina šajos darbos atrodamā tēmu daudzveidība un vērā ņemamā risi­nājuma meistarība, šie «neprofesionāļi» neatpaliek no atzī­tiem rakstītā vārda meistariem.

Protams, detaļu analizē domas var dalīties, bet ļoti gri­bas cerēt (un mums šķiet, ka ir pamats cerēt), ka vispā­rējā vērtējumā arī lasītāji piekritīs mūsu viedoklim.

Молодой биофизик Стеф Корн, 31 года от роду, погиб в автокатастрофе. Его останки поместили в криокамеру и заморозили, а несколько десятилетий спустя тело Корна воссоздали и модифицировали, внедрив в его психику память учёного Тертона.